باران که می بارد:

یکی باید باشد که به تو زنگ بزند و بگوید چترت را برده ای؟

یکی که نگرانت باشد حتی نگران اینکه زیر باران به این لطیفی خیس شوی....

یکی باید باشد که دست بکشد توی سرت و آب ها را کنار بزند....

اما چند وقتیست که باران می بارد و کسی به من نگفته چترت را برده ای؟؟

و کسی نبوده که دست بکشد توی موهایم......اصلا همه ی اینها بهانه ایست که

وقتی باران می بارد یکبار دیگر یاد تو بیوفتم......

بی خیال تمام هیاهوی اطراف

بر ساحل زندگی قدم می زنم

بی خیال فکر تو

دنیای خود را نقاشی می کنم

بی خیال تمام آنچه باید باشد

نگین عشق را بر انگشت خود می آویزم

بی خیال همه رفت ها

به داشته های خود دل می بندم

اما

بگذار قدم بزنم...

قدم هایی سرشار از احساس بر ساحل زندگی

این روزها...

غروب عشق برای من

حیات دوباره خورشید

در آنسوی آسمان بودن ها؛ بر ساحل زندگیست!

نسیم دریا بر لبانم می نشیند

با خود می اندیشم

گویا

عشق در همین حوالی ست...

و باز می گویم

شاید

تا غروب عشق

نیمروزی باقی ست...

دوست داشتن

به تعداد دفعات گفتن نیست

حسی است،

که باید بی کلام هم لمس شود...........

کثیف ترین چاپلوسی

زمانی است

که مردی یا زنی به خاطر

طبیعی ترین نیازش

به معصومی بگوید

دوستت دارم










چه حس قشنگیه وقتی میشی محرم دل یکی 

یکی که بهش اعتماد داری 

بهت اعتماد داره 

از دلتنگی هاش برات میگه 

از دلتنگی هات براش میگی 

آروم میشه 

آروم میشی 

حسی که هیچ وقت به تنفر تبدیل نمیشه

به همه چیز عادت می کنیم

به داشته ها و نداشته هایمان

خیلی طول نمی کشد که 

جلوی آینه زل بزنی به خودت

موهایت را کنار بزنی 

و با خودت بگویی

اصلا مگر داشتی اش

مگر از اول بود ؟! 

که بودن و نبودنش مهم باشد …

قاب عکس من ، خنده زیبای عشقم را سالهاست در آغوشت در تمام وجودت نگه داشته ای
جنست از چوب و شیشه است اما  آن زمان که صورت زیبایش را از پشت شیشه ات میبینم اتش برجانم میزنی  . 
شبها که دلتنگی دیوانه ام میکنم باز همین تو همین چوب و شیشه را در آغوش میکشم اتش قلبم را با سردی وجودت کمی سرد میکنم برسینه میفشارمت تا فشار قلبم تسکین یابد ومثل هرشب با اشکهایم تمام شیشه ات را میشویم
او لبخند میزند ومن از دوریش دیوانه میشوم با تمام عشقم لبهای خندانش را که پشت شیشه ات به تماشا گذاشته هزاران بار میبوسم 
ای قاب عکس زیبا تو با ارزشترین دارایی منی‎‎
بــــــ*اران

مدتهاست عاشق توام

در عشق رویایی تو میسوزم
فشارسنگین احساسم تمام قلبم را می فشارد دلم تنگ تنگ تنگ توست 
ازچشمانم مدام وبی دلیل اشک سرازیراست
دستانم یخ زده اند
دلشوره دارم 
 منتظرم 
گویی گمشده ای دارم که باید پیدایش کنم
بدون او آرام و قرارندارم 
همه می گویند درمانی ندارم جزتو        
عشق من
آمده ام تا مداوا کنی این درد بی درمان را    
ای مرهم تمام دردهای من
بـــــــ*اران

ﯾﻪ ﻭﻗﺘﺎﯾﯽ ﺣﺎﻟﻮ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻫﯿﭽﯿﻮ ﻧﺪﺍﺭﯼ

ﺗﻮ ﺧﻮﺩﺗﯽ

ﺩﺍﻏﻮﻧﯽ

ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﯼ

ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯿﮑﺸﯽ

ﺍﻣﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﻢ ﺑﯿﺎﺭﯼ

ﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﻭﺯﺍﺭ ﺍﺭﺯﺵ ﻏﻢ ﺧﻮﺭﺩﻧﻮ ﻧﺪﺍﺭﻩ

ﺍﯾﻨﻮ ﺑﺪﻭﻥ ، ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺰ میگذﺭﺩ....

تنهایی یعنی این همه اغوش واسه تو بازه،

اما تو همونیو میخوای که بهت پشت کرده…!

.

.

.